Kήλη

Η εμφάνιση κήλης στην βουβωνική περιοχή (βουβωνοκήλη) είναι πολύ συχνή σε όλες τις ηλικίες. Οφείλεται σε χαλάρωση του κοιλιακού τοιχώματος στην περιοχή αυτή και για τον λόγο αυτό τα εσωτερικά όργανα της κοιλιάς βρίσκουν ένα ευένδοτο σημείο και με την αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης, ωθούν πρός τα έξω, αδυνατίζοντας την περιοχή αυτή ακόμα περισσότερο. Άν μια βουβωνοκήλη εμφανιστεί σε μικρή ηλικία (κάτω απο το 30ό έτος της ηλικίας), υπάρχει περίπου 30-40% πιθανότητα να εμφανιστεί και στην άλλη πλευρά σε λίγα χρόνια στον ίδιο ασθενή.

Τα αρχικά συμπτώματα είναι λίγα και μπορούν να περάσουν απαρατήρητα απο μερικούς. Οι ασθενείς παραπονούνται για “τσιμπήματα”, ή “καψίματα”, ή “βάρος” στην βουβωνική περιοχή ή τον όρχη που μπορεί να επεκτείνονται και στην εσωτερική πλευρά του μηρού. Αργότερα εμφανίζεται πόνος, ιδιαίτερα με την σωματική προσπάθεια (σύσπαση μυών, σήκωμα βάρους, σκύψιμο, γυμναστική). Το επόμενο στάδιο είναι η εμφάνιση “εξογκώματος” στην περιοχή, ιδιαίτερα σε όρθια θέση, το οποίο εξαφανίζεται όταν ο ασθενής ξαπλώσει και χαλαρώσει. Στην φάση αυτή αρχίζει η κήλη να γίνεται πραγματικά επικίνδυνη γιατι το άνοιγμα στο κοιλιακό τοίχωμα έχει τώρα γίνει αρκετά μεγάλο ώστε να περνάει απο μέσα κοιλιακό περιεχόμενο (αυτό ακριβώς είναι το “εξόγκωμα” που παρατηρεί ο ασθενής). Εάν το κοιλιακό αυτό περιεχόμενο (έντερο) που “βγαίνει προς τα έξω”, δεν “μπει πάλι μέσα” όταν χαλαρώσει ο ασθενής, τότε εμφανίζεται η λεγόμενη “περίσφιγξη”, η οποία είναι πολύ επικίνδυνη κατάσταση, γιατί μπορεί το παγιδευμένο τμήμα του εντέρου να νεκρωθεί. Όλα αυτά μεταφράζονται σε επείγουσα σοβαρή εγχείρηση διότι ένα απλό πρόβλημα παραμελήθηκε και αφέθηκε να μετατραπεί σε κάτι που μπορεί να απειλήσει ακόμα και την ζωή.

Συνηθισμένη παρανόηση είναι οτι η κήλη μπορεί να βελτιωθεί με φυσιοθεραπεία ή με γυμναστική. Στην πραγματικότητα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή η κήλη χειροτερεύει ακόμα περισσότερο και ακόμα γρηγορότερα, διότι η σύσπαση των μυών που συμβαίνει στην γυμναστική αυξάνει την ενδοκοιλική πίεση και άρα “σπρώχνει” πιό δυνατά τα όργανα της κοιλιάς προς τα έξω, αδυνατίζοντας ολοένα και περισσότερο το κοιλιακό τοίχωμα και έτσι επιδεινώνει την κήλη. Μιά άλλη παρανόηση, μεταξύ αθλητών, είναι να ονομάζονται τα πρώτα συμπτώματα της κήλης (τσίμπημα, κάψιμο, βάρος, ελαφρός πόνος) “σύνδρομο κοιλιακών-προσαγωγών” και φυσικά να αντιμετωπίζεται λανθασμένα με φυσιοθεραπείες, κτλ., ενώ το μόνο που χρειάζεται είναι γρήγορη εγχείρηση, ώστε να επιστρέψει οριστικά και μόνιμα ο αθλητής σε πλήρη δραστηριότητα σε 2-3 εβδομάδες.